no more miss nice girl

Lagi akong nasasabihang mabait. Hindi ko nakakalimutang magsabi ng “please” at “thank you” kapag humihingi ng pabor sa ibang tao. Sa totoo lang, hindi ko yun ginagawa para masabihan na mabait, naniniwala lang ako na yun ang tamang gawin sa mga pagkakataong may ginagawang kabutihan o pabor ang ibang tao para sayo.

Natatandaan nyo pa ba si Naray (katrabaho kong pana)? Naniniwala siya na mabait ako. Kapag may nagtataray sa kanya na ibang mga nurse na kasama namin, lagi niyang sasabihin na “You should be like Aubu. She’s very kind”.

Ang kaso, hindi ko nga lang alam kung naniniwala pa din siyang mabait ako matapos ang ikalawang sagutan namin kanina.

****

Bago ko ikwento ung sagutan namin kanina, ikukwento ko muna ung una naming sagutan.

Si Naray ay yung tipo ng katrabaho na hindi marunong magsabi ng “excuse me” sa tuwing may gagawin siyang makakaabala sayo. At isa yun sa numero unong kinaasaran ko sa kanya una ko pa lang siyang makasama sa trabaho. Isang beses, naghuhugas ako ng mga medical instruments sa sink tapos bigla na lang siyang may kinuhang mga drapes sa may cabinet sa tapat ng sink tapos ung cabinet door muntik tumama sa ulo ko.

Aubu: Naray!Watch it!Don’t you know how to say excuse me?

Naray: You saw me coming, why did you not move away?

Aubu: I did not see you. Can’t you see I’m washing the instruments? 

Naray: Why? You’re not in pain. Shu Muskillah? (What’s the problem?)

Aubu: Next time, you should learn how to say “excuse me”. What if the cabinet hit my forehead? Are you going to pay for my hospital bill?

Naray: Okay. Okay. I’m sorry. No more talking. 

Aubu: If that happens again and I got hurt, I’ll make sure you’ll pay for my hospital bill.

Matapos ang insidenteng yun, marunong na siyang magsabi ng “excuse me” sa tuwing may gagawin siyang makakaabala ng ibang tao. Sabi nila Jen (kasama kong nurse na nauna lang sakin ng ilang linggo) mabuti daw at marunong nang magsabi ng excuse me si Naray. Pinagsabihan na din niya kasi si Naray previously pero lagi pa ding nakakalimutan. Sabi ko naman, imposible niyang makalimutan pa yun dahil simula nung dumating ako, lagi kong pinapaalala na siya ung magbabayad ng hospital bills ng mga taong masasaktan sa carelessness niya.

****

Mabalik tayo sa ikalawa naming enkwentro. Kanina madaming pasyente at lahat ay busy-busyhan. Sa Autoclave room pa din ako nakaassign kaya ako ang dakilang tagahugas at tagapack ng medical instruments. Sa workplace ko madaming plastic at karaniwan dun din kumukuha si Naray kapag may ipapaforward na dental impression sa dental laboratory. Kuha lang ng kuha si Naray ng mga biopack na plastic tapos hindi niya inaayos. Hindi ko lang pinansin nung una kasi akala ko aayusin niya. Nung matapos na ako sa ginagawa ko, sinita ko siya kasi hindi niya pa din inaayos ung kalat niya.

Aubu: Naray, fold the plastic there. (sabay turo nung ikinalat niyang mga plastic)

Naray: You fold it.

Aubu: Why should I? You’re the one who messed it up. You fold it.

Naray: Why? You don’t know how to fold? 

Aubu: I know how but that’s not the point. You’re the one who keeps on pulling the plastic earlier why don’t you fold them yourself? You’re the one’s responsible for that.

Naray: That’s part of your job. Fold it.

Aubu: No, I won’t. You do it. 

Naray: You’re new. You do it. Here, you do everything.  everybody do everyone’s work. You can even ask Imee.

Aubu: I’ll ask her later but first, fold the plastic you left there.

Naray: You don’t understand. You don’t have a separate job from the rest of us. That’s how the system works here.

Sasagot pa sana ako ang kaso biglang nagwalk out ang mokong. Sa sobrang asar ko, hindi ko talaga iniligpit yung mga plastic na ikinalat niya. Isip-isip ko kanina, magkamatayan na pero hindi ko yun ililigpit. Anu siya hilo? Anung akala niya sakin, personal na tagaligpit niya? Aba baka sipain ko pa siya. (ako na ang maldita talaga, haha)

Dumating sa kusina (autoclave room) yung isang doktor na magiliw sakin at kinausap siya ni Naray sa lengwahe nila. I swear to God kahit hindi ko naintindihan yung usapan nila, alam kong isinumbong ako ni Naray. Akala ko papagalitan ako pero hindi naman pala. Tumingin lang sakin yung doktor at ngumiti edi ngumiti lang ang lola nyo. Pero kung sakaling pinagsabihan ako, uulitin ko lang ung sinabi ko na hindi ko responsibilidad na ligpitin ang kalat ni Naray. Period.

Nagsidatingan pa ung ibang mga doktor sa autoclave room pero hindi ko pa din niligpit yung pinapaligpit ni Naray. Nakitambay lang din ako sa kanila. Maya-maya, lumapit si Naray sa workplace ko kung san niya ikinalat yung mga plastic at itinupi din niya ng maayos sabay tingin sakin at bumuntong hininga siya ng malalim. Naisip ko, ililigpit din naman pala niya andami niya pang arte.

Hanggang matapos ang shift ko, hindi ko talaga kinausap si Naray. Nung uwian na, nagpaalam ako sa lahat ng doktor na nakatambay sa autoclave room maliban kay Naray. Akala niya ha. Kung may attitude siya meron din ako noh.

****

Pano ba yan. 2-0. Sa tingin ko, madami pa kaming umaatikabong balitaktakan ni Naray in the future. Alam kong hindi ako palaging mananalo pero harinawa’y maintindihan niya ang punto ko sa bawat argumento namin. hahaha